به هر حال حاوی همه این اندیشه ها هستم. مخلوط چیزهایی برگرفته از دکارت، سقراط، ویتی، پوپی و غیره و نیز انیشه های مرتبط با هنر، طبیعتا دین، اندیشه فیزیکالیستی و غیره.
چون از اینها یک سابقه ذهنی در من هست، پس متناقض نیست اگر بگویم همه آنها باهم هستم. چون من بعد از آن ها هستم، پس حاوی همه آنها هستم- پس همه آنها هستم.
(مثال: من هم راست و هم چپ هستم پس نه راس و نه چپم. نه اینکه وسط باشم هر دو هستم و همیچکدام را به صورت فقط نیستم)
توجه کنید که ممکن است یک اندیشه اخیر، اندیشه های پیش از خود را در بر بگیرد و هیچ کدام هم نباشد. می تواند آنها که با او متضاد هستند را برای نقدشان بیان کند
اما چیزهای دیگه ای هم هست که باشم. امروز دیگر یک آدم، همان عقیده اش نیست. لااقل من عقیده ام نیستم چون رابطه من و عقیده ام یک به یک نیست. می تواند یک به چند باشد.
عقیده من به کنار، دارم سعی می کنم بدون دخالت دادن عقیده ام فکر کنم