هنر

هنرمند و دانشمند دشمن یکدیگرند. (بهتره بگویم با هم کل دارند.)
اگر نیوتون زیر درخت نشست و سیبی به او آها داد، حرفه هنرمند از این قرار است:
یک آهنربا زیر خاک کار گذارد، سپس با قیچی ساقه سیب را بچیند. و برای نیوتونش دنیایی با قوانین دلخواه فیلمنامه نویس پدید آورد.
اما مخاطب (نیوتون) باید در اینجا سیب را گاز بزند و خلاصه آن روحیه کشف و شهود بیوتونی اینجا ارزش ندارد.
هنرمندها اصلا برای امثال نیوتون کار نمی کنند. آنها با هم تعاملی ندارند.
البته نیوتون ها هم هنر را نمیشکافند (سراغ هنر نمی روند). چون طبیعت است که برای آنها جالب است نه نقد هنری.
هنر برای عامه است نه برای آنها که می خواهند کشفش کنند. هنر دو استفاده دارد: یا باید توسط هنرمند ساخته شود و یا بدون کشف شدن درک بلاواسطه (و حسی) شود.